من فقط سپیدی اسب را گریستم
احمدرضا احمدی دفتر شعر من فقط سپیدی اسب را گریستم را در سال 1350 منتشر کرد. احمدی که از معروف ترین چهره های شعر غیرمتعهد و از بنیانگذاران موج نو است، با ترویج تئوری شعر بدون گرایش اجتماعی و تعهدآور در آن سال ها نوعی شعر خاص در جریان معاصر ایجاد کرده بود. به هر شکل احمدرضا احمدی با ارائه ی این دفتر عملاً نگاه اجتماعی و تعهد خود را به نمایش می گذارد. این مهم علاوه بر متن شعرها در نام بسیاری از اشعار و به ویژه در نام کلی این دفتر به خوبی آشکار است. انتخاب این نام شاعرانه که متضمن رویکرد مبارزان و استعارهای برای بی گناه دانستن آنان است به خوبی نمایانگر درونمایه های این دفتر است و شاعر با انتخاب این نام که زیباشناسی خاص خود را دارد، از تحولات اجتماعی و تحرکات انقلابیون یاد کرده است.
میدان صبح چهارشنبه
نیلوفر کنار چوبه ی اعدام گل نداد
شب، در سخن برادران پایان پذیرفت
پس چراغ را روشن بگذار
کسی در صبحگاه میدان
با چشمی از رنگ های دور
عبور می کند...
اکنون لحظه ی نشستن در می رسد
زبان تایید حرکت سیارات
چهارشنبه های عطرآلود برای شانزده سالگان
که پیرمردانش/ گلی عتیقه
می دانند
اکنون همه ی راه آنها به شب می ریزد.1
منابع و ماخذ
